Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022

Σωτήριος Πουλημενάκος

 


Στιγμιότυπο από την επίσκεψη του Σωτηρίου Πουλημενάκου στο Γεράκι, το 1959. [Αρχείο Αργυρούλας Μουρτζίκου].
12 χρόνια μετά (1971) θα γράψει προς αυτόν ο - τότε - διευθυντής του Γυμνασίου, Παναγιώτης Τραϊφόρος: «Η σχολική εφορεία έχει πλέον εξασφαλίσει κατάλληλο οικόπεδο 8 στρεμμάτων και απομένει η χρηματοδότηση. Ενημερώστε τις αρμόδιες υπηρεσίες ότι προσφέρετε την πρώτη δόση για την ανέγερση διδακτηρίου, ποσού 50000 δολλαρίων, υπό τον όρο ότι το Γυμνάσιο θα ονομαστεί «Πουλημενάκειον». Θα σας μακαρίζουν αι γεναιαί των ελληνοπαίδων της ιδιαιτέρας σας πατρίδος. Η Πολιτεία θα σας ευγνωμονεί.».

Στη φωτογραφία εικονίζονται οι:
Κάτω (από αριστερά): Νικήτας Πηλιουρας, Μιλτιάδης Πουλημενάκος, Κων/νος Σακελλαρίου, Σωτήριος Πουλημενάκος, Ιερέας Αθανάσιος Κανέλλης, Χαρούλα Σακελλαρίου, Ιωάννης Λεοντακιανάκης.
Δεύτερη σειρά (από αριστερά): Στυλιανός Μιχαλούτσος, Χρυσόστομος Γιαννάκος, Αναστάσιος Σκουλαρίνας, Παναγιώτης Κωνστιάντος, Γεώργιος Μαρούδης (δάσκαλος), Ανάργυρος Μουρτζικος, Γεώργιος Κωνστιάντος.
Τελευταία σειρά πάνω (από αριστερά): Παύλος Σακελλαρίου, Μιχαήλ Κανέλλης, Ιωαννης Ζαφείρης, Κων/νος Αντζακλής"

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021

Συνεδρίασε η Λέσχη Ανάγνωσης Λογοτεχνίας Γερακίου



Στο καφέ «Μελιά» συναντήθηκαν τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας Γερακίου προχθές το βράδυ (29 Σεπτέμβρη 2021) για να μιλήσουν, γενικά, για τη φετινή αναγνωστική σεζόν. Είναι γνωστό ότι πρόκειται για μια δραστήρια παρέα Γερακιτισσών που δίνει ραντεβού 
 Κάστρο Γερακίου, ένα από
τα σημεία συνάντησης
στην αρχή κάθε μήνα σε όμορφα σημεία του χωριού, όπου συζητούν 
κι αποφασίζουν για το βιβλίο που θα διαβάσουν τις επόμενες εβδομάδες. Αφού η συντονίστρια της Λέσχης ακούσει όλες τις απόψεις, ανακοινώνει τον τίτλο και τον συγγραφέα και δίνει το σύνθημα η παρέα να διαλυθεί και να ξανασυναντηθεί πάλι στο τέλος του μήνα σε ορισμένο σημείο, όπου κάθε μέλος θα κληθεί να εκφράσει τις σκέψεις και τις απόψεις του για το συγκεκριμένο βιβλίο. 


Επίσης, στο τέλος κάθε μήνα, ένα βράδυ, ο/η συγγραφέας που έχει γράψει το βιβλίο που διαβάστηκε, θα προσκληθεί να μιλήσει για αυτό. 
Οι καλεσμένοι συγγραφείς είναι έξοχοι συνήθως ομιλητές, προκαλώντας ενδιαφέρουσες συζητήσεις που καλύπτουν 
Η συγγραφέας Τατιάνα Αβέρωφ μια βραδιά
στο Γεράκι
μια ευρεία γκάμα θεμάτων. Συζητήσεις που συνεχίζονται 
μετά σε καφενεία και ταβέρνες του χωριού…


Στην προχθεσινή συνάντηση, αρχικά, ανακοινώθηκε ότι η συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας Γερακίου προσκλήθηκε και συμμετείχε σε έρευνα που οργάνωσε η Culture Polis και το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Στη συνέχεια, συζητήθηκε το θέμα των χώρων συναντήσεων με τους συγγραφείς, ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις που επιβάλλουν πλέον τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Στο τέλος ζητήθηκε από τα μέλη της ομάδας να προτείνουν βιβλία για να διαβαστούν φέτος. Μεταξύ αυτών ακούστηκαν ονόματα συγγραφέων και τίτλοι βιβλίων, όπως Ζουργός, Χίσλοπ, αλλά και ό «Ραγιάς» του Γιάννη Καλπούζου, όπως και το «Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ;» του Θεόδωρου Παπακώστα…

Ευχόμαστε μια καλή αναγνωστική σεζόν!

Για τη Λέσχη Ανάγνωσης Λογοτεχνίας Γερακίου,

Ελένη Δαβάρα


 

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

Ελαιοτριβείο Λεοντακιανάκη

Ο Γιάννης Λεοντακιανάκης
μπροστά στο πιεστήριο
 (Αρχείο Γιάννη Γκαμουλάκου)

"Το ελαιουργείο ιδρύθηκε το 1902 από  έξι συνεταίρους. Χτίστηκε σε οικόπεδο της οικογένειας Κανέλλη, ενώ υπήρξε πρωτοποριακό, διότι τα λιθάρια του και το πιεστήριό του πρωτοκινήθηκαν με ατμό που παραγόταν από μεγάλα καζάνια με νερό στο εσωτερικό του εργοστασίου. Τα καζάνια τα έκαιγαν με ξύλα αλλά και με  λιοκόκια που έβγαζαν τα άλλα - έξι τότε -  λιοτρίβια του χωριού που τα κινούσαν άλογα (ιπποκίνητα). Μέχρι το 1919 λειτουργούσε και ως μύλος για το αλεύρι. Μέσα στο ελαιουργείο υπήρχαν έξι μεγάλα ντεπόζιτα λαδιού (έκαστο 800 οκάδων), ένα για κάθε συνέταιρο.  Στον εξωτερικό χώρο υπήρχαν μικρές  αποθήκες, τα ‘’κελιά’’, όπου στο καθένα οι ‘’μεγάλοι’’  πελάτες άδειαζαν κάθε βράδυ  τις ελιές τους και όταν συγκεντρωνόταν ορισμένη ποσότητα οδηγούνταν στο εσωτερικό για την έκθλιψη και ελαιοποίηση. Οι ‘’μικροί ‘’ πελάτες τις αποθήκευαν στα υπόγεια των σπιτιών τους ρίχνοντας αλάτι για την διατήρησή τους, μέχρι οι κουβαλητάδες του εργοστασίου να έρθουν με τα άλογα να τις πάρουν. Το 1937 αγοράστηκε πετρελαιοκίνητη μηχανή, όμως τρία χρόνια αργότερα,  στον πόλεμο του ’40, το πετρέλαιο θα γίνει ανύπαρκτο. Το εργοστάσιο επανήλθε στον ατμό. Το 1947 αγοράστηκε και δεύτερο πιεστήριο, οι μηχανές λειτουργούσαν πάλι με πετρέλαιο, μέχρι το 1967, οπότε  ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα στο Γεράκι. Το εργοστάσιο αμέσως έγινε ηλεκτροκίνητο. Με την ηλεκτροκίνηση οι συνέταιροι έκαναν αλλαγές σε άξονες, ενώ εγκατέστησαν και  διαχωριστήρα. 

Ο Διαμαντής Κόντος,
 εργάτης στο ελαιοτριβείο 
 
(Αρχείο Γιάννη Γκαμουλάκου)

Η καλύτερη χρονιά του ελαιουργείου μέχρι το 1960  ήταν το έτος 1929: 180000 οκάδες λάδι". 

Πηγή: Προφορική μαρτυρία Νικολάου Λεοντοκιανάκη το 1997. (Έρευνα/Καταγραφή : Μιχάλης Σόβολος)

Ο Γιάννης Λεοντακιανάκης και η σύζυγός του 
Διαμάντω Πουλίτσα - Λεοντακιανάκη, 
κρατώντας απεικόνιση (σε πυρογραφία) του ελαιουργείου. 
 (Αρχείο Γιάννη Γκαμουλάκου)








Το ελαιοτριβείο, πρώτη δεκαετία 2000
 (Φωτογράφηση: Γιώργος Μανώκας)

Η αντλία του ελαιοτριβείου το 1997
(Φωτογράφηση: Μιχάλης Σόβολος)




Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Εγκαίνια Έργου στην Κάτω Βρύση

Στιγμιότυπο από εγκαίνια έργου στην Κάτω Βρύση, αρχές δεκαετίας 1950. Εικονίζονται πολλοί μαθητές με τον δάσκαλο Μαρούδη. (Φωτογραφία από την ιδιωτική συλλογή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου)

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Κάτω Βρύση Εργασίες

Συλλογή Ελένης Μαυραειδή (Από το Αρχείο του πατέρα της, Γεωργίου Αθ. Κουτσοβίτη)
Συλλογή Ελένης Μαυραειδή (Από το Αρχείο του πατέρα της, Γεωργίου Αθ. Κουτσοβίτη)

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Γεώργιος Αθ. Πουλίτσας

Γεώργιος Αθ. Πουλίτσας, Περιοδικό Λακωνικά, Δημηνιαία Επιθεώρησις, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1972, Τεύχος 53 σελ. 189